Bohaterka czarno- białego filmu.

 muzyka

Pierwsze poważne siatkarskie starcie- z Modeną- godnym przeciwnikiem sprawiło, że Dragan biegał po twoim mieszkaniu jak nakręcona katarynka. A ty śmiałaś się ukradkiem, ale tak żeby nie widział jak bardzo nadaje się do włoskiej komedii obyczajowej. Na samą myśl że Cristian też tam będzie, na meczu, obok Dragana, w krótkich spodenkach i obcisłej jak na włoskie kluby przystało, koszulce, szybciej biło ci serce. Dopiero gdy zbiegłaś po kamiennych schodkach, poczułaś jego elektryzującą obecność. I już zupełnie nie zdziwiłaś się, gdy Dragan usadził was z tyłu, a sam zasiadł za kierownicą swojego drogiego porsche i ruszył z piskiem opon.

- Bo wiesz Cyntia, wy musicie się polubić!- zaśmiał się, widząc wasze skonsternowane miny. A przecież nie domyślał się nawet najgłębszym zakamarkiem podświadomości, że wy mogliście już rozpocząć znajomość na własnej, wykraczającej poza wszelkie normy, stopie. Ukradkiem spojrzałaś w bok, czując cristianowe kolano tuż przy swoim. I nie dałaś rady już oderwać od niego wzroku, zatopiona w ciemnych tęczówkach, zupełnie jak odlew posągu z cementu. Gdyby teraz Travica odwrócił uwagę z jezdni- gdzie pędził ze 120km/h na liczniku- na tylne siedzenia, musiałby zweryfikować swoją wiedzę na wasz temat. I tego, czy rzeczywiście tak bardzo się nie lubicie.

*

Dragan z uśmiechem pociągnął Cristiana za sobą do szatni, zostawiając cię na puściuteńkich jeszcze trybunach. Spokojnie oddałaś się rozmyślaniom, rozpamiętując szalony wzrok Savaniego, gdy życzyłaś im obu powodzenia. Zdawałaś sobie sprawę, że do rozpoczęcia meczu jest jeszcze bardzo dużo czasu i wynudzisz się niemiłosiernie. Nie przewidziałaś natomiast największej atrakcji wieczoru. Silna ręka ciągnąca cię w kierunku pomieszczeń służbowych, dreszcze na całym ciele i aksamitne szepty bruneta przyprawiały o zawrót głowy.

- Cristianie, o ile się nie mylę, masz przedmeczowy trening- oponowałaś słabo, gdy zapamiętale cię całował, uprzednio oparłszy o zimną ścianę. Oderwał od ciebie usta, spojrzał ironicznie w oczy i na koniec odsunął się na odległość ręki.

- Dobrze, w takim razie sobie pójdę.

O nie, tego to nie chciałaś. Jedynie podroczyć się z tym męskim kąskiem, którego każdy dotyk elektryzował najdrobniejszy milimetr twojej skóry, rozgrzanej już do czerwoności.

- Zapomnij- szepnęłaś, przyciągnęłaś go do siebie i zachłannie wpiłaś w jego spierzchnięte wargi. Ujął twoją twarz delikatnie w swoje wielkie dłonie, gładził policzki, jeździł kciukiem po szyi, dekolcie, brzuchu, który skręcał się od tego dziwnego uczucia. Przyciskałaś go do siebie najmocniej jak tylko potrafiłaś i jęczałaś, gdy przygryzał płatek twojego wrażliwego ucha.

- To mi się podoba, Cyntio. Rodzi się w tobie bestia nie do opanowania- wymruczał ci do ucha, pieszcząc przez materiał koszulki nabrzmiałe piersi. Odchyliłaś głowę w tył i pozwalałaś, by całował twoją szyję, od czego drżałaś raz po raz w stalowych ramionach. Jednak gdy twoje palce samoistnie, bez jakiejkolwiek kontroli mózgu, wylądowały pod jego koszulką, próbując pozbawić go ubrania, przerwał tę gorącą scenę.

„Muszę iść, Bellissima. Kibicuj mi dziś tak, ja mnie całowałaś”- rozbrzmiewało w twojej głowie jeszcze długo, gdy siedziałaś już na swoim krzesełku i obserwowałaś z zaangażowaniem mecz. I robiłaś to, o co poprosił. Z napięciem wyczekiwałaś każdej piłki, posyłanej do gracza z numerem 3 na koszulce. Gdy szybował w powietrzu, wstrzymywałaś oddech, a gdy piłka lądowała po drugiej stronie boiska, wydawałaś z siebie radosne okrzyki zachwytu. Poza niewielką grupą nastolatek, nieliczne osoby aż tak zaabsorbowały się meczem jak ty. I to chyba było widać, szczególnie z boku. A zwłaszcza, gdy się nazywało Michaelą zakochaną bez wzajemności w Cristianie. Cristianie, którego tak dziś oklaskiwałaś.

Statuetka MVP powędrowała do Savaniego, całkowicie zasłużenie. Nie spuszczałaś z niego wzroku, gdy tak cudownie się uśmiechał do kolegów oraz przyjmował gratulacje od prezesa. I chciałaś podejść, naprawdę. A nawet uściskać go, pokazując tym samym Draganowi że się lubicie jak przystało na dwójkę jego przyjaciół. Tyle że wysoka dziewczyna o tym samym nazwisku co rozgrywający, jako pierwsza uwiesiła się na wyróżnionym. Cristian zdążył w porę się uchylić, by nie zostać przez zupełny przypadek pocałowanym.

- Michaela, daj już mu spokój, nie widzisz że chłopak jest zmęczony?- wtrącił się Dragan, który doskonale widział niegrzeczne poczynania siostry. Ta uraczyła go tylko wściekłym spojrzeniem i na odchodnym, przyszpiliła cię wrogim zmrużeniem swych zakreślonych czarną kredką oczu.

A ty poczułaś że ona wie. Wie wszystko. Bo kto jak nie kobieta, zrozumie co się dzieje w sercu drugiej kobiety? Nawet, jeśli to odmienne narodowości, polka i włoszka, Cyntia i Michaela. 

I szybko opuściłaś lokal, w którym świętowaliście zwycięstwo. Niepostrzeżenie wymknęłaś się z tego gwaru i szumu, wchodząc prosto w piękną, wczesno październikową noc, zupełnie nieporównywalną do polskich. Księżyc uśmiechał się do ciebie, a ty porozumiewawczo mu skinęłaś i wolnym krokiem ruszyłaś w stronę swojego mieszkania. Uśpione uliczki Maceraty tłumiły stukot twoich obcasów a delikatny wiatr obłapiał materiał sukienki, zaczepnie szeleszcząc. Rozkoszowałaś się samotnością, tak w tej chwili potrzebną. Rozejrzałaś się, czy aby nikogo nie ma w pobliżu i zatańczyłaś do tylko sobie znanej melodii księżycowej, na środku ulicy. Czułaś się jak bohaterka czarno- białego filmu, a znienacka ujmująca twoją talię wielka dłoń Savaniego, dopełniła ten zmysłowy seans. Podsunął ci pod nos gałązkę pachnącego kwiatu, niewątpliwie…

- Wyrwanego z czyjegoś ogrodu, Cristianie!- zaśmiałaś się cichutko, a on tylko włożył sobie owy bladoróżowy kwiat w zęby i przyciągnął mocniej do siebie. Czy nie czułaś się wyjątkowa, kołysząc się w jego cudownych ramionach? Czy nie byłaś najszczęśliwszą blondynką na włoskiej ziemi? Czy nie potrafiłabyś mu odmówić, gdyby poprosił cię o jakąkolwiek rzecz? Czy nie tak właśnie wyobrażałaś sobie ideał mężczyzny?

I zaskoczył cię ponownie, gdy delikatnym pocałunkiem ukołysał do snu, nie wywierając jakiejkolwiek presji czy pożądania. Ułożył sobie w ramionach jak małą dziewczynkę, wtulił nos w zagłębienie twojej szyi i pozwolił nocy otulić wasze splecione ciała. A ty pierwszy raz w swoim włoskim mieszkaniu, przy taktach Billie Holiday zachrypniętym głosem śpiewającej ze starego adapteru, zasnęłaś w ramionach mężczyzny. I to nie byle jakiego mężczyzny- Cristiana Savaniego. 

~*~ 

Przepraszam. Za to, że tak długo mnie nie było. Za zaległości (które chociaż w minimalnym stopniu udało mi się nadrobić). Tak musiało być, chciałam poświęcić się w 100% nowym obowiązkom, których w tym roku mam zdecydowanie więcej niż w zeszłym. Jeśli tego nie zrozumiecie i nikogo już tu nie będzie- jakoś to przetrawię. 
Ten rozdział został napisany jeszcze w tamtym letnim klimacie, i jest to ostatni z mojego zapasu. Możecie mnie zjeść za to, że trzymałam go tak długo w roboczych, ale myślałam że napiszę choć jeden, może dwa do przodu. Niestety nic z tego nie wyszło. Dlatego nie mogę Wam obiecać kiedy będzie następny. Czeka mnie kolejny katorżniczy tydzień, pełen kolosów i zaliczeń, wszyscy wykładowcy chcą przed Świętami wypruć z nas flaki. Postaram się, żeby do Wigilii jeszcze coś tu się pojawiło :)
Oczywiście jestem na gg i asku, w razie pytań proszę pisać. 
Ściskam Was serdecznie, S. :*